Gezien en gekeurd (mei 2013)

Deze druilerige meimaand had de perfecte aanleiding kunnen zijn om gedurende vele avonden languit voor de beeldbuis hangen. Desondanks bleef mijn teller deze maand opnieuw steken op vier geziene en gekeurde films. Tijd voor een overzicht!

 

Ik ging eindelijk overstag en besloot de door meiden felbejubelde zang- en danskomedie Pitch Perfect een kans te geven. Mijn mannelijke metgezel was alvast minder enthousiast over mijn schandalige voorliefde voor bepaalde teenkrullende chickgenres (well hello, my fellow Bring It On-fans...). Aangezien ik ook de serie Glee best weet te pruimen, leek deze film echter perfect in mijn kraam te passen. Beca, een stoere artsy meid, droomt ervan het als DJ te gaan maken in Los Angeles. Haar vader steekt daar echter een stokje voor: Beca moet eerst een echt diploma behalen en wordt prompt ingeschreven aan de universiteit. Om haar muzikale ei kwijt te kunnen, wordt ze lid van het plaatselijke acapella showkoor. Met haar eigenwijze kijk op de dingen en vette beats slaagt ze erin het ingedommelde koor nieuw leven in te blazen. Het resultaat: frisse acapellaremakes van bekende hedendaagse meezingers. Dat het koor bovendien een magneet lijkt voor knotsgekke typetjes (Rebel Wilson!) is uiteraard een leuke bonus die voor wat extra drama en entertainment zorgt. Het blijft natuurlijk allemaal wat lichtvoetig, en die 'hippe' Beca (Anna Kendrick) was me toch maar een ondankbare zeurkous. Mijn score: 6,5/10.

 

Voor een bombastisch stukje scifi ben ik altijd wel te vinden. We maakten ons bioscoopbudget deze maand dan ook op aan Oblivion, met die stapelgekke Tom Cruise die nog eens mocht schitteren in een hoofdrol. Na een buitenaardse invasie en de totale teloorgang van de planeet is de mensheid het afgetrapt. Iedereen zit in een ruimteschip met bestemming Titan om er een nieuwe samenleving op te bouwen. Een groep technici blijft echter achter op Aarde om er de waterinstallaties en satellieten aan de praat te houden en de resterende buitenaardse 'Scavs' onder de duim te houden. Wanneer Jack Harper op een dag een neergestort ruimtetuig vindt met daarin enkele menselijke overlevenden stelt hij de wereld rond zich en het verhaal van de kolonisatie steeds meer in vraag. Ik verklap niets, maar dit leidt uiteindelijk tot een ontknoping van het kaliver van 2001: A Space Odyssey. Maar dan zonder apen. Ik was alvast onder de indruk en geef Oblivion een dikke 8/10!

 

Vonden jullie The Hobbit: An Unexpected Journey ook zo geniaal? Ik wel, en daarom bekeek ik 'm deze maand opnieuw! Ik moet eerlijk toegeven dat ik m'n tanden enkele jaren geleden stukbeet op het boek en het dan ook ongelezen aan de kant legde. De filmmakers deden volgens mij echter een geniale zet door de avontuurlijke verhaalelementen uit De Hobbit te linken met passages uit de Silmarillion. Op die manier wordt het kolderachtige karakter van de belevenissen van Bilbo, Gandalf en hun dwergenkompanen ingebed in een raamverhaal waarin de dualiteit tussen goed en kwaad en het belang van deze gebeurtenissen in het kader van de hele geschiedenis van Middenaarde aan bod komen. Kortom: zotte film, mét knappe acteerprestaties. Ik kijk alvast reikhalzend uit naar de release van het tweede luik in december 2013! Score: 9/10 (min één voor de geruchten over dierenleed op de set!)

 

Tenslotte genoot ik ook van de aardige animatiefilm Hotel Transylvania. Graaf Dracula besluit zich na verschillende tegenslagen met het mensenras diep in de bossen van Transylvanië terug te trekken en er een hotel te runnen voor andere onfortuinlijke magische wezens die net als hij de buik vol hebben van die enge mensen en hun vooroordelen. Dracula's dochter Mavis groeide op in het hotel en hunkert wanhopig naar de echte wereld. Op de vooravond van haar 118de verjaardag duikt er plots een verdwaalde mensenjongen op in het hotel. Om de gasten niet aan het schrikken te maken, wordt deze slungel opgevoerd als Johnnystein, Mavis' persoonlijke partyplanner en een verre neef van Frankenstein. Johnny brengt opnieuw leven in de brouwerij, maar kan hij z'n ware identiteit geheim houden? Lollige film, origineel concept, met veel bekende stemmen in de hoofdrollen! Een welverdiende 7/10!

 

Bron afbeeldingen: www.imdb.com

[RECEPT]: Een Meuske doen

Niemand zegt neen tegen een smakelijke pasta, en al zeker niet als Vlaanderen's ideale schoonzoon Jeroen Meus het brein is achter de culinaire creatie in kwestie. Net als zowat 99% van de rest van de bevolking prijken Dagelijkse Kost 1, 2, 3 én 4 op mijn boekenplank. De lof op Jeroen Meus en z'n gerechtjes is wat mij betreft terecht: de boeken staan boordevol haalbare recepten en niet te versmaden klassiekers zoals Meus' bomma ze vijftig jaar geleden ongetwijfeld al uit haar potten toverde. Om te bewijzen dat kookboeken dus wel degelijk bruikbaar kunnen zijn, toon ik jullie graag mijn interpretatie van Meus' lekkere penne met spinazie en pancetta.

 

Dagelijkse Kost: sommige recepten bevallen ons... en andere niet.

Wat heb je nodig? (2 personen)

• 250 gram penne
• 150 gram bladspinazie
• 100 gram spekblokjes
• 50 gram belegen pecorino (schapenkaas)
• 2 eieren
• 1 teentje look
• olijfolie
• peper en zout

Hoe maak je het?

Ik maakte een werkmensversie van Meus' gerecht: de fancy pancetta heb ik vervangen door simpele spekblokjes en voor verse bladspinazie heb ik geen tijd, dus deed ik maar beroep op de diepgevroren variant. Idem dito voor de look.

 

Breng een ruime pot gezouten water aan de kook. Kook hierin de penne beetgaar volgens de instructies op de verpakking.

 

Verhit in een ruime wokpan een klein scheutje olijfolie. Stoof de look kort in de olie en voeg er de spekblokjes aan toe. Bak deze knapperig bruin. Hierna kan de bladspinazie diepgevroren de pan in. Zet het vuur wat zachter en laat alles rustig ontdooien en garen.

 

 

Rasp ondertussen de pecorino. Kluts de twee eieren in een aparte kom en kruid met wat peper en zout. Meng de kaas en de eieren tot je een stevig papje bekomt.

 

Meng de uitgelekte pasta onder het spek en de spinazie. Schenk tenslotte het ei-kaaspapje bij het mengsel, roer alles goed door elkaar en laat nog enkele minuten verder garen. Want rauwe eieren, de do not want. Dien warm op in diepe pastaborden! Aan tafel!

 

 

 

Bron recept: Dagelijkse Kost met Jeroen Meus 2, uitgegeven door Uitgeverij Van Halewyck
Bron filmpje: YouTube / VTM
Collage via PicMonkey

[DIY]: Boekenbokaal

Voor het echte creatieve knutselwerk ben ik niet in de wieg gelegd. Maar een simpel project zoals het maken van je eigen book jar of boekenbokaal, daar bijt ik me graag eens in vast. Ik vond dit leuke idee op het YouTube-kanaal van Bookables, één van mijn favoriete booktubers. Het concept? Kiezen is moeilijk, zeker wanneer je weer eens weifelend voor je boekenkast staat en maar niet kan beslissen welk boek je nu eens onder handen wil nemen. Wie bereid is zich te laten verrassen door het toeval zal zich uitstekend kunnen vinden in het idee van de boekenbokaal. Men neme een bokaal. Daarna schrijf je alle titels van alle boeken die je dolgraag wil lezen (ooit... als werk, huishouden en andere verplichtingen je ooit eens vijf minuten vrije tijd besluiten te gunnen...) op een papiertje en gooi je deze papiertjes in de bokaal. Zin in een boek, maar geen zin om zelf de knoop door te hakken? Vis blindelings een briefje uit de pot en gehoorzaam!

 

Wat heb je nodig?

• een mooie bokaal (zonder beschimmelde confituurrestjes, dat spreekt voor zich)
• gekleurd papier
• een schaar
• een zwarte stift
• een nietjesmachine
• een fleurig lint

Hoe maak je je eigen boekenbokaal?

Enkele weken geleden vonden deze ENSIDIG vaas en ikzelf elkaar bij Ikea. Voor de papiertjes besloot ik voor een vrolijk effect twee soorten gekleurd papier te gebruiken. Ik vond mijn gerief bij Ava. Als je écht doordacht te werk wil gaan, kan je aan elke kleur ook een betekenis toekennen. Met twee kleuren kan je bijvoorbeeld het onderscheid maken tussen je eigen boeken en exemplaren van de bibliotheek. In dit voorbeeld op Pinterest gebruikt het knutselwonder van dienst zelfs een verschillend kleur voor elk genre! Vernuftig.

Uit elk blad knipte ik vervolgens zo'n twintig strookjes die ik in m'n mooiste schoonschrift beschreef. Geen inspiratie om die mooie pot te vullen? Een boekenbokaal is een werk van lange adem en groeit soms traag aan. Ikzelf kon gelukkig putten uit mijn to read lijstje dat ik al zo'n anderhalf jaar bijhoud op Goodreads, dé sociale netwerksite voor boekenwormen allerhande.

Van boeken die tot een reeks behoren, dropte ik -logischerwijs- enkel het eerste deel in de pot. Met drie puntjes in de rechterbovenhoek gaf ik aan dat deel twee in de bokaal moet zodra deel één mijn uitverkoren leesboek wordt.

Om spieken te voorkomen, niette ik alle papiertjes dicht.

Tenslotte ging er nog een kunstig gedrapeerd lint rond de bokaal. Klaar!

 

Tips voor creatieve zielen

Hier zijn nog enkele leuke ideeën waarmee je je boekenbokaal nog persoonlijker kunt opleuken.

• Overtref mij en vouw je papiertjes origamigewijs tot kleine kunstwerkjes. Worden de jouwe kraanvogels of bootjes? Een streling voor het oog.
• Zorg voor een extra verrassingseffect en vraag je vrienden, familie en buren om ook leessuggesties in je bokaal te deponeren.
• The sky is the limit. Je kan het concept van de boekenbokaal ook toepassen op films of recepten. Zo help je jezelf makkelijk uit de nood wanneer diepzinnige levensvragen zoals 'Wat eten we vanavond?' of 'Welke film kijken we dit weekend?' de revue passeren.

Veel knutselplezier!

Guilty pleasures

De voorbije week kreeg my inner gay nog eens die zeldzame kans om gehuld in pailletten, veren, bling bling en andere wansmaak compleet uit de bol te gaan. Het is immers weer tijd voor dat jaarlijkse hoogtepunt van de slechte smaak: hét Eurovisiesongfestival, met al z'n halve finales, terugblikmomenten, pronostieken en andere uitwassen. Mijn tegelijk genante doch onvoorwaardelijke adoratie voor deze Europese culturele hoogdag zette me aan het denken: wat voor geheime guilty pleasures houden er zich nog zoal schuil in mijn verdorven hoofdje? Ik maakte maar meteen een lijstje!

 

Eurovision song contest

Met stip op één en bovendien bijzonder actueel. Met Roberto Bellarosa in de finale, The Voice van Wallonië - een dijk van een referentie, quoi - en op Twitter reeds omgedoopt tot the Belgian serial killer (die ogen!) of Chris de Burgh's secret lovechild, is elke Belg nu eenmaal genetisch geprogrammeerd om deze avond af te stemmen op Eén en alle kitsch en andere protserige drek gelaten over zich heen te laten komen. Inclusief mezelf. Ik tip alvast de Roemeense inzending, Cezar met It's My Life, als morele winnaar. Van een als castraat zingende operazanger in een strakke en met tal van hydraulische snufjes opgeleukte zwarte jurk, semi-naakte acrobaten en een vette eurobeat moét je nu eenmaal fan zijn.

 

 

 

Geordie Shore

 

 

Toen Jersey Shore aan het zieke brein van een televisiemaker bij MTV ontsproot, betekende dit voor velen onder ons een teken van de goden dat het einde van de Westerse beschaving nabij was. Maar toen was er plots Geordie Shore, het Britse broertje van dit realityprogramma dat wordt bevolkt door nog marginalere, nog meer zelfbruinerverslaafde en nog geilere malloten. De Geordies zijn het bizarre volkje dat de stad Newcastle en omgeving als thuisbasis heeft. Kenmerken: bodybuildertype, fake tan, vettig accent én fascinerende woordenschat en eerder overschat intelligentiequotiënt. De wereld sloot hen echter in de armen, want ondertussen zijn dit zootje ongeregeld aan hun vijfde seizoen toe. Je kan hen niet missen, want MTV België toont elke avond wel een aflevering, en op vrijdag is er zelfs een marathon. Het is vooral lachen geblazen met Charlotte en haar eeuwige queeste om de pastinaak van Gary te temmen. De ultieme ontspannende televisie, waarbij je ook écht wel eens een blote piemel te zien krijgt. Niet geschikt voor seuten.

 

Roddelblogs

 

Zin in een flinke portie roddel en Hollywoodschandalen, maar geen zin om €2 neer te tellen voor Dag Allemaal? De vele roddelblogs op het net bieden de ideale oplossing voor een dergelijk first world problem. De zelfverklaarde Queen of all media is uiteraard de vaak verguisde Perez Hilton, aka voormalige fattie Mario Lavandeira Jr. Heb je het liever iets vinniger? Dan is The Superficial misschien iets voor jou. Minder artikelen, maar vedetten worden er dubbel en dik (en meestal terecht) te kakken gezet. Tenslotte zijn er het erg uitgebreide Just Jared en TMZ, dat het niet zo nauw neemt met deontologie en regelmatig met onthullende exclusives op de proppen komt.

 

Ment TV

 

Wie digitaal kijkt, stootte vast en zeker ooit al eens toevallig op dit merkwaardige verschijnsel. Denk Tien Om Te Zien, maar dan zonder minimale kwaliteitseis en van oneindige duur. Jawel, een zender boordevol Vlaamse schlagers en Nederlandse marginale deuntjes. Zelfs de presentatoren, waaronder Lyndsey, de lieftallige zus van schlagerprins Christoff, en de eeuwige volhardende, maar nimmer volledig doorgebroken Filip D'haeze, zijn landelijke beroemdheden in het genre. Filip is bijvoorbeeld bekend van Enzo, Swoop, ettelijke andere ter ziele gegane projecten, belspelletjes én als zumbaleraar. Een creatieve duizendpoot! Tegen zoveel talent, kundigheid en vakmanschap ben zelfs ik niet bestand. Ment TV is hier dan ook vaker dan ik wil toegeven het achtergrondgeluid bij het kuisen van de kattenbak of het schillen van de patatjes. Zing mee met je TV? Well yes, please.


Afbeeldingen via www.mtv.co.uk, www.tv.com en www.perezhilton.com en www.menttv.com
Filmpje via www.youtube.com
 

 

 

 

 

[GESHOPT]: Grens-hoppen in Rijsel

Rijsel. Die machtige metropool in Le Nord waar Belgen liefst zo snel mogelijk doorheen racen op weg naar Parijs en het zonnige Zuiden. Ik betrapte er mezelf op dat ook mijn open minded persoontje regelmatig worstelt met een serieus geval van kerktorenbinding. Half uurtje treinen naar Gent? Geen probleem. Half uurtje treinen naar Rijsel? In het Fràns? Geen denken aan. Nochtans wacht er net over de grens een kleine goudmijn voor shoppers die zoals ik verlekkerd zijn op Amerikaans en op Belgische bodem onvindbaar spul. Op een onweerachtige woensdag in mei trok ik dan ook m'n stoute schoenen aan, kocht een retourtje Kortrijk-Lille Flandres en stapte op de trein richting Frankrijkland.

 

De treinrit zelf was al een lollig gegeven en voerde me langs verschillende monumenten uit mijn jeugd, zoals de befaamde Kortrijkse Congostatie, De Sjouwer in Aalbeke en de zwemkom van Moeskroen. Dolletjes. Het was mij zoals eerder gemeld echter niet om toeristisch rondneuzen te doen. Het doel van mijn reisje: de felbejubelde cosmeticaketen Sephora, op de eerste verdieping van het spacey aandoende winkelcentrum Euralille. Want K in Kortrijk, dat is nu eenmaal voor mietjes. Een erg gewaardeerde tip bracht mij op het spoor van deze zoete plek, waar merken zoals Urban Decay, Benefit Cosmetics en Too Faced bij de vleet te koop zijn. Aangezien mijn ervaring met het online kopen van oogschaduw en nagellak eerder op een klein fiasco en een met zwart poeder bezaaide woonkamervloer uitdraaide, stond ik te trappelen om mijn aankopen deze keer in hoogst eigen persoon te doen. Et alors, dat ik daarvoor de grens over moet? De buit is binnen!

Volgende toppers zijn sinds die dag in mijn bezit:

• Dot by Marc Jacobs (eau de parfum, 30 ml)
• Hervana Boxed Power (een mooie blush van Benefit Cosmetics)
• The Pore-Fessional (een primer van Benefit Cosmetics)
• Do The Bright Thing (een kit met vijf travel size Benefit goodies voor een helder en fris gezicht)
• Urban Decay Primer Potion (een oogschaduwprimer met hoog cultgehalte in YouTube-land)
• het originele Naked-palet van Urban Decay (opvolger Naked 2 was al in mijn bezit)



De Benefit goodies onder de loep!

Nog meer toffe spullen.

Hierna zetten mijn bankrekening en ikzelf uitgeput maar euforisch opnieuw koers naar de Vlaanders. 't Was leuk, daar in Rijsel.

 

Collages via PicMonkey!

[RECEPT]: Dollen met witloof

Bij de gedachte aan het oer-Vlaamse recept witloof in de oven begint menig medemens ongetwijfeld te watertanden. Met de koude wintermaanden zo goed als achter de rug wil ik jullie nog snel twee eigentijdse en eigenwijze varianten op dit klassieke comfort food verklappen.

 

Quiche met witloof en ham

Quiches zijn handig: korst, vlees en groenten in één lekkere hap! Zo'n hartige taart is eenvoudig te maken en tegelijk feestelijk. Ideaal voor een snelle en gezonde maaltijd op een doordeweekse avond, maar ook een aanrader voor wanneer je hongerige gasten over de vloer krijgt. Een variant  met witloof, hesp en kaas mocht dan ook niet ontbreken in mijn repertoire.

 

Wat heb je nodig? (2 à 3 personen)

• 1 vel kruimeldeeg (kant- en klaar te koop!)
• 4 stronken witloof
• 200 gram gekookte hesp
• 125 gram geraspte kaas
• 3 eieren
• 200 ml room
• peper
• zout
• bruine suiker

 

Hoe maak je het?

Verwarm de oven voor op 200°C. Beboter een taartvorm en leg er een vel kruimeldeeg in. Snipper de stronken witloof en stoof ze even aan in boter. Bestrooi het witloof met een koffielepel bruine suiker.

 

Snipper de gekookte ham. Verdeel het gestoofde witloof en de ham over het kruimeldeeg. Bestrooi met de geraspte kaas. Klopt drie eieren los in een kom en meng met de room, peper en zout. Giet dit mengsel tenslotte ook in de taartvorm. Zet 30 à 35 minuten in de oven. Zowel warm als koud bijzonder lekker!

 

 

 

 

 

Macaroni met kaas, ham en witloof

 

Ook de eeuwig voortdenderende pastatrend vroeg om een dringende make over met witloof. Onderstaand gerechtje is het summum van poepsimpel koken: macaroni met kaas en hesp, opgeleukt met gestoofd witloof!

 

Wat heb je nodig? (voor 2 à 3 personen)

 

• 250 gram macaroni (of pasta naar keuze!)
• 150 gram geraspte kaas
• 200 gram gekookte hesp
• 4 stronken witloof
• Bruine suiker
• Voor de roux:
• 30 gram boter
• 30 gram bloem
• 600 ml melk
• Nootmuskaat
• Peper
• Zout

 

Hoe maak je het?

 

Je gaat van start met een simpele roux. Smelt de boter in een ruime kom en doe er de bloem bij. Laat dit papje bakken tot je een aangename koekjesgeur opmerkt. Voeg de melk toe en blijf roeren met een garde tot de roux langzaam indikt. Breng op smaak met nootmuskaat, peper en zout.

 

Kook ondertussen de pasta beetgaar in gezouten water. Volg de instructies op de verpakking!

 

Snipper het witloof en stoof het even aan in wat boter. Voeg een koffielepel bruine suiker toe.

 

Heeft je roux de gewenste dikte? Voeg dan de kaas en de gensipperde hesp toe en roer alles goed door elkaar. Meng tenslotte ook het gestoofde witloof door de saus en dien op met de pasta. Smakelijk!

 

 

 

[GESHOPT]: Shenanigans in Gent

Verlof! Dat vraagt om een uitstapje naar Gent en alle materialistische mooiheid die er te vinden is!

Je eigen stek is nooit af, en dat weten ze bij meubel- en toffe prullariagigant Ikea (zelf noemen de Zweden het liever stijfjes een 'woonwarenhuis') verdomd goed. Hoewel er slechts twee schoenendragende wezens - ooit al een kat met laarsjes gezien? - ons appartement bevolken, was het de laatste weken vechten tegen de bierkaai wanneer het op rondslingerende sneakers, botten en pantoffels aankomt. Om paal en perk te stellen aan deze visuele vervuiling van onze gang gingen we dan ook op zoek naar een esthetisch verantwoorde én gerieflijke schoenenkast. That screams Ikea to me... Op naar Gent! We vonden er wat we zochten, en keerden de volgende dag bovendien nog eens vrolijk benzine verspillend terug omdat we het verkeerde kleur hadden ingeladen. Tja. Een schoenenkast komt echter nooit alleen. Ik graaide er ook onderstaande mooie bokaal mee, waar ik nog iets leuks mee van plan ben, evenals een pizzasnijder thingie, maffe ouderwetse kaartjes met vogels op én een Lycopersicon esculentum tomato (aka tomatenplant vulgaris).

 

 

Het spitsuurverkeer van de grootstad trotserend begaven deze Kortrijkse boerkes zich daarna naar het stadscentrum. Ik ging er voor de eerste keer binnen bij het hippe en welriekende Lush, waar handgemaakte en 100% natuurlijke cosmetica worden verkocht. Vooral hun bath bombs en bubble bars met speciale kleur-, geur- en knettereffecten zijn erg gegeerd. Mijn buit: een Dragon's Egg, een Honey Bee, een Think Pink en een The Comforter bubble bar. Als kers op de taart schafte ik me een potje Lemony Flutter aan. Dit magische zalfje verzorgt zowel je nagelriemen, tenen, ellebogen als gespleten haarpunten. De fruitige Napoleongeur is een leuke bonus. Fijn materiaal!

 

 

 

We sloten dit dagje slenteren en shoppen (in de zon!) af met een toetje. Ik proefde voor het eerst een froyo of frozen yoghurt bij Yogy*. Je combineert er naar hartelust ijskoude verse biologische yoghurt met een sausje (ik koos voor banaan) en één of meerdere toppings (marshmallows!). Het resultaat is een erg geslaagde combo van de frisheid van een ijsje met de zurige toets van yoghurt. En het is bovendien nog (relatief) gezond ook. Voor herhaling vatbaar!

 

 

Ook zin om op stap te gaan? Adressen hieronder!

• Ikea Gent, Maaltekouter 2, 9051 Sint Denijs-Westrem
• Lush , Langemunt 1, 9000 Gent
• Yogy* frozen yoghurt, Walpoortstraat 2, 9000 Gent

Collage via PicMonkey!

 

 

 

 

 

 

Gezien en gekeurd (april 2013)

In april bracht ik heel wat kostelijke uurtjes door voor de kijkkast. Ik zag de voorbije maand vier films, wat voor deze verstokte YouTube- en seriekijker best wel een respectabel aantal is.

 

In de bioscoop pikte ik Oz: The Great and Powerful mee. Deze Disneyprent met Mila Kunis, Michelle Williams en James Franco in de hoofdrollen vertelt het verhaal dat voorafgaat aan de klassier The Wizard of Oz uit 1939. Oscar Diggs, een huichelachtige circustovenaar uit Kansas, komt met zijn heteluchtballon in het oog van een orkaan terecht en belandt zo in het magische koninkrijk Oz. De locals zien in hem de tovenaar die volgens een oude profetie de vrede in het rijk moet herstellen. Oscar gooit zijn hele trukendoos in de strijd om orde op zaken te stellen én het hart van heks Glinda de Goede te winnen. Het sprookjesachtige van de film en de mooie fantasiewereld konden mij wel bekoren. Ik ergerde me twee uur lang echter blauw aan het houterige acteerwerk van Franco en co. Het feit dat de acteurs de hele film enkel interactie hadden met een green screen en digitaal toegevoegde persoanges heeft allicht z'n tol geëist. Mijn score: 6/10. 

 

Thuis haalde ik een 90s klassieker van onder het stof. Met een zak chips en een glas cola binnen handbereik ging ik me nog eens te buiten aan Sister Act. Deze gezellige familiefilm brengt het verhaal van Deloris Van Cartier, een showgirl uit Reno met een foute maffiosovriend. Deloris is per ongeluk getuige is van een afrekening in het milieu en moet onderduiken in een nonnenklooster in San Francisco. Onder haar nieuwe godvruchtige naam Mary Clarence tilt ze het plaatselijke zangkoor naar nieuwe hoogten en brengt ze opnieuw dynamiek en naastenliefde in de afgeleefde neighbourhood. Hoewel uit 1992 blijft deze film entertainen dankzij de vrolijke liedjes en de sas van Whoopi Goldberg. Op en top jeugdsentiment, 7/10!

 

 

 

Ook een obligate, slappe romcom mocht niet ontbreken op mijn watchlist van deze maand. Ik probeerde het met What Happens in Vegas, maar was niet overtuigd. Joy (Cameron Diaz) en Jack (Ashton Kutcher) gaan hun zorgen wegdrinken in Las Vegas en komen er na een wilde nacht in elkaars bed en elkaars trouwboekje terecht. Als klap op de vuurpijl wint Jack $ 3,000,000 aan de slotmachines in het hotel. De weigerachtige echtgenoten hebben wettelijk allebei recht op het geld, maar om het geld eerlijk te kunnen verdelen veroordeelt de rechter hen tot zes maanden samenwonen zoals een echt getrouwd koppel. Joy moet hiervoor intrekken in de smerige man cave van Jack, met de nodige joligheden tot gevolg. De humor in deze film was net niet spitsvondig genoeg en te braaf om mij echt aan het lachen te brengen. En dan Cameron Diaz... 't Is een knappe vrouw, maar nu ze de veertig nadert moet ze toch stilaan onder ogen zien dat ze niet langer geloofwaardig overkomt als twenty something op het witte doek. Slappe kost. Eindverdict: 6/10.

 

Tenslotte nam ik mijn zus mee naar The Host. Na het succes van de (overigens teenkrullende) Twilight Saga kon ook dit boek van Stephenie Meyer niet aan een verfilming ontsnappen. Ik maakte jullie eerder al warm voor deze prent, en The Host was ondanks mijn vrees een aangename bioscoopervaring. Het boek was stukken beter dan de onnodig ellenlange en met religieuze propaganda (Seks is slecht! Eerst trouwen! Blijf van elkaar!) doorspekte Twilight reeks en ook de verfilming blijft trouw aan het verhaal en de personages. Het knettert echt tussen hoofdrolspelers Saoirse Ronan en Max Irons, en ook de twijfels en verwarring die de curieuze vierhoeksrelatie tussen Melanie, Wanda, Jared en Ian veroorzaakt, komt overtuigend in beeld. Voeg daar nog het intrigerende scifi-sausje aan toe, en dat levert een mooie 7,5/10 op. Een aanrader!

 

 

Bron afbeeldingen: www.imdb.com