In april bracht ik heel wat kostelijke uurtjes door voor de kijkkast. Ik zag de voorbije maand vier films, wat voor deze verstokte YouTube- en seriekijker best wel een respectabel aantal is.
In de bioscoop pikte ik Oz: The Great and Powerful mee. Deze Disneyprent met Mila Kunis, Michelle Williams en James Franco in de hoofdrollen vertelt het verhaal dat voorafgaat aan de klassier The Wizard of Oz uit 1939. Oscar Diggs, een huichelachtige circustovenaar uit Kansas, komt met zijn heteluchtballon in het oog van een orkaan terecht en belandt zo in het magische koninkrijk Oz. De locals zien in hem de tovenaar die volgens een oude profetie de vrede in het rijk moet herstellen. Oscar gooit zijn hele trukendoos in de strijd om orde op zaken te stellen én het hart van heks Glinda de Goede te winnen. Het sprookjesachtige van de film en de mooie fantasiewereld konden mij wel bekoren. Ik ergerde me twee uur lang echter blauw aan het houterige acteerwerk van Franco en co. Het feit dat de acteurs de hele film enkel interactie hadden met een green screen en digitaal toegevoegde persoanges heeft allicht z'n tol geëist. Mijn score: 6/10.
Thuis haalde ik een 90s klassieker van onder het stof. Met een zak chips en een glas cola binnen handbereik ging ik me nog eens te buiten aan Sister Act. Deze gezellige familiefilm brengt het verhaal van Deloris Van Cartier, een showgirl uit Reno met een foute maffiosovriend. Deloris is per ongeluk getuige is van een afrekening in het milieu en moet onderduiken in een nonnenklooster in San Francisco. Onder haar nieuwe godvruchtige naam Mary Clarence tilt ze het plaatselijke zangkoor naar nieuwe hoogten en brengt ze opnieuw dynamiek en naastenliefde in de afgeleefde neighbourhood. Hoewel uit 1992 blijft deze film entertainen dankzij de vrolijke liedjes en de sas van Whoopi Goldberg. Op en top jeugdsentiment, 7/10! 
Ook een obligate, slappe romcom mocht niet ontbreken op mijn watchlist van deze maand. Ik probeerde het met What Happens in Vegas, maar was niet overtuigd. Joy (Cameron Diaz) en Jack (Ashton Kutcher) gaan hun zorgen wegdrinken in Las Vegas en komen er na een wilde nacht in elkaars bed en elkaars trouwboekje terecht. Als klap op de vuurpijl wint Jack $ 3,000,000 aan de slotmachines in het hotel. De weigerachtige echtgenoten hebben wettelijk allebei recht op het geld, maar om het geld eerlijk te kunnen verdelen veroordeelt de rechter hen tot zes maanden samenwonen zoals een echt getrouwd koppel. Joy moet hiervoor intrekken in de smerige man cave van Jack, met de nodige joligheden tot gevolg. De humor in deze film was net niet spitsvondig genoeg en te braaf om mij echt aan het lachen te brengen. En dan Cameron Diaz... 't Is een knappe vrouw, maar nu ze de veertig nadert moet ze toch stilaan onder ogen zien dat ze niet langer geloofwaardig overkomt als twenty something op het witte doek. Slappe kost. Eindverdict: 6/10.
Tenslotte nam ik mijn zus mee naar The Host. Na het succes van de (overigens teenkrullende) Twilight Saga kon ook dit boek van Stephenie Meyer niet aan een verfilming ontsnappen. Ik maakte jullie eerder al warm voor deze prent, en The Host was ondanks mijn vrees een aangename bioscoopervaring. Het boek was stukken beter dan de onnodig ellenlange en met religieuze propaganda (Seks is slecht! Eerst trouwen! Blijf van elkaar!) doorspekte Twilight reeks en ook de verfilming blijft trouw aan het verhaal en de personages. Het knettert echt tussen hoofdrolspelers Saoirse Ronan en Max Irons, en ook de twijfels en verwarring die de curieuze vierhoeksrelatie tussen Melanie, Wanda, Jared en Ian veroorzaakt, komt overtuigend in beeld. Voeg daar nog het intrigerende scifi-sausje aan toe, en dat levert een mooie 7,5/10 op. Een aanrader!
Bron afbeeldingen: www.imdb.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten